وقتی که پرسیدم کجاست   / اَمام اومد مقابلم  / خلـْفَ هم رفت پشت سرم

جَنبَ اومد کنار من  / فـَوقَ دوید بالا سرم / عَلیَ که دید اینطوریه  اومد نشست روی سرم

تـَحتَ قایم شد زیر کیف / فی هم پرید داخل کیف

همگی باهم و یک صدا  / دادزدند : أینَ الکتاب ؟

جمع های مردم آزاری

الحق والانصاف که این جمع و مفردهای خواهر و برادر / خانم و آقا / مردو زن بچه ها رو کلی کلافه کرده . همچین مثل کلاف می پیچند به خودشون که نگو و نپرس . حالا خدا نکند که یکی از اینها به ضمیر متصل هم وصل بشه و اونها بخوان براش یا / ایها و ایتها بیارن .

برای اینکه مطلب رو جلو چشمتون داشته باشید میارمش تا خودتون قضاوت کنید .

حالا این جمله رو به عربی برش میخوایم بگردونیم .

برادرانم به گردش علمی می روند.

اخوتی یذهبونَ الی السفرة العلمیة .

حالا مخاطبش می کنیم . میشه:  یا اخوتی ! تذهبون الی السفرة العلمیة .

برادران باهم به گردش علمی می روند .

الإخوة یذهبونَ الی السفرة العلمیة معاً .

حالا مخاطبش می کنیم میشه : ایّها الإخوة ! تذهبون الی السفرة العلمیة معاً .

چه فرقی کرد؟

اون جایی که کلمه إخوة به ضمیر (ی ) اضافه شد کلمه ما به خاطر مضاف بودنش نه (ال) می گیره نه (تنوین) . بنابر این چون اسم من (ال ) نمی گیره بالطبع نمیتونم ایها رو هم سرش بیارم . چون ایها و ایتها بر سر اسم هایی میان که (ال) دارند و  یا بر سر اسم هایی میاد که (ال) ندارند .

(ایها . ایتها . یا . مّ . ! ) از نشانه های مخاطبند در جمله .

انواع کلمه

همانطور که در زبان فارسی خوانده اید کلمات برسه نوع هستند .

انواع کلمه عبارت است از : ( اسم ، فعل ، حرف )

اسم کلمه ای است که برای نامیدن اشخاص ، اشیاء و حیوانات به کار میرود . کلماتی هم ممکن است برای نامیدن به کار نرود ولی درگروه اسم قرار بگیرند . زیرا دارای مفهوم مستقل می باشند و در عین حال زمان هم ندارند. مانند اسم های پرسشی و...

فعل کلمه ای است که انجام دادن کار یاروی دادن حالتی را در زمان می رساند . توجه داشته باشیدکه قید زمان درفعل خیلی مهم است . یعنی اگر کلمه ای  بر انجام دادن کار دلالت کند ولی دارای مفهوم زمان نباشد آن کلمه فعل نیست . مانند: دویدن . این کلمه اسم مصدر است نه فعل . ولی اگر می گفتیم : دوید ، می دود ، خواهد دوید ، فعل محسوب می شد .

حرف به کلمه ای گفته می شود که به تنهایی کاربردی ندارد و درجمله کاربرد آن مشخص شود .

انواع کلمه درزبان عربی هم مانند زبان فارسی می باشد .

برای شناخت کلمات درزبان عربی فرمول خاصی هم به شماارائه شده است  . اما این رابایدبدانید که کلمات استثنا هم دارند .

برای شناخت اسم کافی است شمابدانید که اسم هادرزبان عربی دارای مشخصه اصلی زیر میباشند .

داشتن (ال ) درابتدای کلمه یا (تنوین ) در آخرکلمه .

تنوین نونی است که خوانده می شود ولی نوشته نمی شود . و به این شکل ها است . ــــًــــٍـــــــٌـــ  

دقت داشته باشید که (ال ) و (تنوین ) باهم دریک کلمه جمع نمی شوند .

از دیگر نشانه های اسم : ( ة ) در آخرکلمات است .

اسم شما اگر به شکل مضاف باشد (ال ) یا (تنوین) را نمی گیرد . شما با مضاف و  مضاف الیه در کلاس چهارم دبستان آشنا شده اید . هرگاه دو اسم پشت سر هم بیایند آن دو یا صفت وموصوفند یا مضاف و مضاف الیه .

برای شناخت آنها کافی است کسره مابین آنها رابرداشته و در آخر جمله تان ، است را قراردهید . اگر جمله شما معنی و مفهوم داشت دو اسم پشت سرهم شما ، صفت و موصوفند و اگر معنی و مفهوم نداشت ، مضاف و مضاف الیه میباشند . مانند :

    قلمُ مجیدٍ     .... قلم ِ مجید ... قلم ، مجید است   ... این عبارت معنی ندارد پس قلم مجید مضاف و مضاف الیه است .

کتاب ٌ جمیل ٌ .... کتاب ِ زیبا ... کتاب ، زیبا است ... این عبارت معنی دارد پس صفت و موصوفند . 

حواستان باشد که مضاف و مضاف الیه یا صفت و موصوف از انواع کلمه نیستند بلکه نقش کلمات را مشخص می نمایند . این توضیحات فقط به این خاطر بود که شما بدانید گاهی ما علامت های اسم را نداریم ولی آن کلمه اسم میباشد .

برای شناخت فعل نشانه هایی است که شما درسال دوم با آنها آشنا خواهیدشد . و اکنون لازم است شما معنی کلمه را بدانید و فعل را تشخیص دهید .

حرف ، کلمه ای است که به تنهایی کاربردی ندارد و برای ارتباط و اتصال به کار میرود . مانند مِن .. از ، فی... در ، الی ..به ، علی .. روی  و......

بعضی از کلمات هستند که اسمند ولی نشانه های اسم را ندارند . مانند :

اسم های اشاره ، اسم های پرسشی ، ضمایر ،